'Te zeggen om in slaap te komen' (R.M. Rilke)

Te zeggen om in slaap te komen

Ik zou graag iemand in slaap zingen,
dicht bij iemand zitten en zijn.
Ik zou je graag wiegen en klein zingen,
begeleiden slaap uit en slaap in.
Ik zou graag de enige zijn in huis
die weet: de nacht is koud.
En zou graag luisteren naar binnen en buiten
in jou, in de wereld, in het woud.
De klokken roepen slaand naar elkaar
en we zien de kern van de tijd.
En beneden loopt nog een vreemde man
en stoort een ander zijn hond.
Daarachter komt stilte. Ik heb groot
mijn ogen over je heen gespreid
en ze houden je zachtjes en laten je los
wanneer een ding in het donker beweegt.

Rainer Maria Rilke, 'Zum Einschlafen zu sagen', in: R.M. Rilke, Das Buch der Bilder (1902/1906) (vertaling Erik de Smedt)

'En zeldzaam zacht ...'

                   ' ... voor de tijd van het jaar'

Allengs

Figuur, sculptuur

Atelier Van Lieshout, The Burghers (2013), monochrome glasvezel sculptuur, refererend aan Les Bourgeois de Calais (1884-1895) van Auguste Rodin.
Lustwarande '15, Rapture & Pain, park De Oude Warande, Tilburg (t/m 25 oktober 2015)

Verschenen

http://www.uitgeverijvleugels.nl/auteurs/konrad-bayer
http://www.uitgeverijvleugels.nl/andere-uitgaven/44-konrad-bayer-idioot

De Weense auteur Konrad Bayer (1932-1964) schreef vanuit de buik. Dat is goed te merken aan de even komische als gruwelijke prozatekst idioot, het eerste bedrijf van een om begrijpelijke redenen onuitvoerbaar toneelstuk.

Een van Bayers geliefde woordspelingen was 'De oorvijg verschilt geweldig van de oorlog'. In idioot wordt een in zichzelf gesproken verwensing toevallig door een ander gehoord. Ze wordt het uitgangspunt van een escalerende keten van gewelddaden, gepleegd (en verteld!) zonder enige emotie.

idioot is een haast ondraaglijk agressieve tekst, waarbij je als lezer betrapt vaststelt dat met de toenemende wreedheid ook je leedvermaak stijgt. Misschien wijst de tekst op de kern van gewelddadigheid, de erotiek van de doodsdrift in ieder van ons.

De kat uit de boom kijken

A la mémoire de – Robert Schaus (1939-2015) – zum Gedächtnis

Wenn die Weihwassertropfen
verdunstet sind
greift ein jeder zu seinen Krücken
und schlägt rücksichtslos
auf die Wirklichkeit ein

Wanneer de druppels wijwater
verdampt zijn
pakt ieder zijn krukken
en beukt zonder pardon in
op de werkelijkheid

Uit: Robert Schaus, Het geheugen van de wilde vruchten, vert. Erik de Smedt, Zegwerk  Gent, 2001
(foto: de dichter leest voor uit Das Gedächtnis der wilden Früchte bij de presentatie van de vertaling op Druksel in Gent, april 2001)
Links:
Maison de la Poésie (Namur)
bijlage bij de vertaling (Zegwerk)
laatste exemplaren verkrijgbaar

Inwaarts

Hans Faverey (+ 8 juli 1990)

Verborgen in het zichtbare,
en daarin schuil gaande. Bal,
die de trap op stuitert;
sidderrog, sidderend.

Stoel die het onder zijn dwerg begeeft,
te licht al voor zijn leeftijd; zwart
kippebloed in de nanacht, opdat twee

families tot de tanden zich wapenen.

Dat het open veld zich ligt te ondergaan,
en geen enkele hamer ergens op slaat;
dat het woord zee zijn zee leegslurpt
en opnieuw zal uitspuwen, alleen
omdat ik het wil.

Hans Faverey, uit de bundel Tegen het vergeten (1988), in: Verzamelde gedichten, De Bezige Bij, Amsterdam, 2000, p. 570

Licht / object

James Turrell, Sloan Red (1968), tentoonstelling Kleur in het kwadraat. Lichtprojecties van James Turrell en Amish Quilts, De Pont museum, Tilburg, t/m 4 oktober 2015

Verschenen

Azul Press (Maastricht)
Poetry International Festival 2015 (Rotterdam)
'7 Fragmente' (Azul Art #23)

Lezing Marion Poschmann en Tonnus Oosterhoff (PI, 12 juni 2015)

Günter Grass (1927-2015)

Troost voor Anna


Wees niet bang.
Zolang het regent,
zal niemand merken
dat je poppen huilen.

Wees niet bang.
Ik heb de revolver onder curatele gesteld,
al het lood is van ons,
we konden de klok ermee vullen.

Wees niet bang.
Ik zal de geluiden vangen,
in doosjes opsluiten
en naar de post brengen.

Wees niet bang.
Ik heb onze namen gecamoufleerd.
Niemand hoeft te weten hoe we elkaar noemen
wanneer we elkaar roepen.

'Zuspruch für Anna', in: Günter Grass, Werkausgabe, Band 1: Gedichte und Kurzprosa, Steidl, Göttingen, 1997 (vert. Erik de Smedt)

Uecker

Over het zwijgen
van het schrift of
De sprakeloosheid

Manuele structuren,,,,,,,,,, reeksen,,,,,
gevormd door strepen,,,,,,,,,,,,,,, punten
of puntkomma's…………………......
………….. De herhaling van hetzelfde
wanneer het zich ontwikkelt tot veld…..
……………. De kwantiteit van het veld
wordt een optische kwaliteit,,,,,,,,,,,,,,
waar het afzonderlijke in het geheel
opgaat en zich verliest
in de onverschillige,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
onhiërarchische volgorde van hetzelfde
en toch niet hetzelfde…………………....
Door de ontoereikendheid van wie
schrijft --------------------------------
zijn neiging tot fouten-,-,-,-,-,-,-
een zelf opgelegd principe te volgen
en te mislukken,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ontstaan afwijkingen van hetzelfde
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
de ongelijkheden te vergelijken…
psychische processen worden
psychogrammen,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
worden door innerlijk beleefbare
relaties zo met elkaar verbonden,,,,
dat ze een geheel vormen…......

‘Zum Schweigen der Schrift oder
Die Sprachlosigkeit‘ (1974/75)
(vert. Erik de Smedt)

Afb.: Günther Uecker, Zwischen Hell und Dunkel (1983)
Spijkers, acryl op doek op hout (tweedelig)
Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Düsseldorf

Tentoonstelling 'Uecker', K20, t/m 10 mei 2015.

Post triste

'sneeuwlied' (Reinhard Priessnitz)

sneeuwlied

spreekt mijn spiegel zich blind
dan zal zwerven de sneeuwval
de scherf van de hemel
de ader van de nacht
speelt zijn stem
dwarrelend in het riet
mijn rechter de spiegel
speelt zijn stem
hen en haan
dan wordt als het sneeuwt
het spreken een winter
maaier en zeis
het hart een vlok
dan wordt zijn stem
een ijzige band
zijn ijs een bloem
een glazen scherf
van kloppende nacht
dan zullen we broeden
witte haan witte hen
onder sneeuwval en sneeuwval
dan zullen we zwerven
mijn sprekende spiegel
vriezende vragen
in de vallende droom

Reinhard Priessnitz (1945-1985), ‘schneelied’, in: vierundvierzig gedichte, edition neue texte, Linz-Wien, 1986 (vert. Erik de Smedt)

'bibliotheek' (Ernst Jandl)



bibliotheek

al die letters
die niet uit hun woorden raken

al die woorden
die niet uit hun zinnen raken

al die zinnen
die niet uit hun teksten raken

al die teksten
die niet uit hun boeken raken

al die boeken
met al dat stof erop

de goede werkster
met de stofkwast

'bibliothek', uit: Ernst Jandl, die bearbeitung der mütze, Luchterhand, Darmstadt, 1978 (vertaling Erik de Smedt)

'Il n'y a pas de hors-texte'